Mała Krokiew (Tatry)
 Widok z okolic Przełęczy między Kopami. Od lewej: Mała Krokiew, Siwarowe Siodło, Krokiew | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1365 m n.p.m. |
| Wybitność |
ok. 25 m |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°15′50,7″N 19°57′49,9″E/49,264083 19,963861
| |
Mała Krokiew (1365 m n.p.m.) – niższy z dwóch wierzchołków masywu Krokwi w reglowej części polskich Tatr Zachodnich. Od położonego na północ od niej głównego wierzchołka o wysokości 1378 m Mała Krokiew jest oddzielona płytkim i szerokim Siwarowym Siodłem (ok. 1340 m[1]), natomiast na południu graniczy z Białym Grzbietem z dwusiodłową Przełęczą Białego. Wzniesieniem najbliższym Małej Krokwi jest Biała Czubka, oddzielona od niej Niżnią Przełęczą Białego. W dalszej perspektywie Mała Krokiew na południu sąsiaduje z Kalacką Kopą w masywie Giewontu[2].
Zachodnie stoki Małej Krokwi opadają do Doliny Białego, zaś wschodnie – do Doliny Bystrej. Na zachód z Siwarowego Siodła opada duży Siwarowy Żleb, pokryty lasem. Jego południowym obramowaniem jest grzęda o nazwie Siwarowe Gazdowskie, odgałęziająca się w wierzchołku Małej Krokwi. Jeszcze dalej na południe od Niżniej Przełęczy Białego spada Żleb pod Patyki, łączący się ze Żlebem pod Wrótka w górną część Doliny Białego. Stokami wschodnimi z odchyleniem na północ opada natomiast spod Siwarowego Siodła Szeroki Żleb[1]. Biegnie nim żółty szlak prowadzący do klasztoru Albertynów, położonego na Śpiącej Górze – zalesionym tarasie na zakończeniu grzbietu opadającego z Małej Krokwi na wschód[2][3]. Na południe od tego grzbietu rozlega się upłaz Szerokie Kalackie opadający w kierunku Drogi Brata Alberta, którego zachodnim skrajem biegnie fragment Ścieżki nad Reglami[3].
Mała Krokiew, podobnie jak cały masyw Krokwi, zbudowana jest w całości z ciemnoszarych płytowych dolomitów triasu środkowego serii reglowej dolnej[2].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Sam szczyt jest niedostępny dla turystów, szlaki wiodą jednak jego zboczami:
– znakowana czarno Ścieżka nad Reglami, prowadząca z Kuźnic przez Przełęcz Białego dalej w kierunku Doliny Białego i Sarniej Skały. Czas przejścia z Kalatówek na Czerwoną Przełęcz: 1:25 h, z powrotem 1:20 h
– żółty spod klasztoru Albertynek na Kalatówkach do klasztoru Albertynów na Śpiącej Górze. Czas przejścia: 40 min, ↓ 30 min[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski, Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000, Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b c Grzegorz Barczyk, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Ryszard Jakubowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” S.c., 2004, ISBN 83-915-737-9-6.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.